ADIM
Senin gözlerin mi daha mavi,
Yoksa gökyüzü mü?
Hayatımı gökyüzüne borçluyken,
Peki, nasıl oluyor da boşluğa
hapsoluyorum?
Evleri bile yıkabilecek
kasırgalar atlatmışken,
Nasıl benim kalbimde,
Sadece uçurumlar yükseliyor?
Evet, uçurumun kenarındayım,
O ince çizgide…
Bir adım mesafesi
Ölüm ve yaşam sadece.
Ufak bir adım…
Kalbim buna izin vermeyen
yoldaşım.
‘ Kaybolsam birden ortalıktan,
Fark edilir mi ki yokluğum?
Dikkat çeker mi ki olmayışım?
Kim düşünür, kim hisseder ki
eksikliğimi!
Ben neyim, kimim ki bu hayatta?’
Sorgular bir şekilde benliğimi
Öylece kalakalmışım uçurumda
Ufak bir adıma bakıyor sadece
Benim ölümüm veya yaşamım
Sadece ufak bir adıma…
Merve
Taşdemir
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder